اثر تراکم و الگوی کاشت توام بر رشد و عملکرد کمی و کیفی خیار و بامیه

جهت شناخت اثر متقابل کشت مخلوط خیار و بامیه، آزمایشی در سال 1390 در گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به شکل فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای الگوی کشت در چهار سطح: کشت خالص خیار یا بامیه، کشت بامیه داخل ردیف خیار، کشت بامیه بین ردیف‎های خیار و الگوی کشت بامیه بین و داخل ردیف‎های خیار و تیمارهای تراکم در سه سطح (فاصله کشت بین بوته-ها 20 ، 30 و 40 سانتی‎متر) بودند. صفات اندازه¬گیری شده عبارت بودند از: ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی، سطح برگ، وزن میوه و عملکرد، تعداد میوه¬های درجه یک، دو و سه، تعداد روز تا گلدهی، ارزیابی کشت توام با روش نسبت برابری زمین (lir)، ارزیابی کشت توام با روش مجموع ارزش نسبی (rtv)، اندازه¬گیری پ هاش (ph) عصاره میوه و اندازه¬گیری میزان مواد جامد محلول (tss). نتایج نشان داد، اثر ساده تراکم کشت بر تمامی صفات خیار و بامیه معنی¬دار بود. در اکثر صفات مورد بررسی بیش¬ترین و کم¬ترین مقادیر به ترتیب در فاصله کشت 40 و 20 سانتی¬متری بدست آمد. همچنین در بررسی اثر ساده سیستم کشت مشخص شد، بهترین نتایج برای هر دو گیاه خیار و بامیه در اکثر صفات را می¬توان در سیستم¬های کشت بین بوته و بین ردیف و بوته مشاهده کرد. اثر متقابل تراکم و سیستم کشت نیز بر اکثر صفات مورد بررسی معنی¬دار بود. توصیه می¬شود که سیستم کشت مخلوط بین بوته و ردیف با فاصله کشت 20 سانتی¬متر کشت شود